Kobieta w polskiej prasie filmowej w latach 1946-1969 - nowa książka

 

Kobieta w polskiej prasie filmowej w latach 1946-1969

Twarz, piersi, nogi i młodość – uprzedmiotowienie kobiet w „Filmie” i filmach promowanych na jego łamach

W służbie obyczajowości heteroseksualnej i utrwalaniu sztywnych norm płciowych

Stron 534, format 17,5 x 25,5 cm.

W swojej pracy stawiam na wyróżnienie poglądu mężczyzn na kobiety w popularnej polskiej prasie filmowej, dokonując analizy zawartości przede wszystkim czasopisma „Film”, jako że było ono najbardziej popularne i ukazywało się najdłużej.

Jednocześnie odnosząc się do czterech innych tytułów, czyli „Ekranu”, „Wiadomości filmowych”, „Kina” i „Magazynu filmowego”, stawiając w ich przypadku głównie na analizę ich okładek (tabele w końcowej części opracowania), poprzez usystematyzowanie podstawowych informacji jakie pozyskać możemy po ich przejrzeniu (podobnie uczyniłam w przypadku „Filmu”, odnosząc się jednak do tego czasopisma szerzej).

W tabelach stawiam akcent na rozpoznanie osób które prezentowane są na okładkach czasopism, ich wieku, jak również partnerów i partnerki występujących w filmach, do jakich odwoływano się przy okazji na okładkach. Uwzględniałam także, na ile udało mi się to rozpoznać, oficjalnych współmałżonków, lub współmałżonki, w dalszym ciągu mając na uwadze wyróżnienie wieku.

Płeć i wiek tym sposobem, to podstawowe kryteria podlegające analizie w tej części opracowania, wyodrębnione dokumentują znaną w sumie – tutaj na bazie analizy danych – specyfikę kultury heteroseksualnej społeczności, nad którą dominuje konserwatywne, dyskryminujące wręcz, postrzeganie płci i relacji. W przypadku czasopisma „Film” uwzględniam w końcu prezentowane, ale co ważne opisane (imię, nazwisko), zdjęcia wewnątrz danego numeru prezentujące pary złożone z kobiet i mężczyzn, jako bohaterki i bohaterzy filmów.

Odnoszę się także, jako że uchodzić muszą za specyficzne z punktu widzenia mężczyzn trzymających władzę nad czasopismami filmowymi, do fotografii kobiet na których prezentują istotne dla męskiego oka części swojego ciała, czyli przede wszystkim nogi, ale również występujące w ograniczonym zakresie ze względu na okres historyczny, dekolty, czy w końcu piersi. Kobieta prezentowana w czasopismach filmowych miała przede wszystkim podniecać redaktorów i czytelników płci męskiej, twarz z okładki nie spełniała w pełni oczekiwań, stąd na więcej pozwalano sobie na kolejnych stronach.

Prasa filmowa jest obecnie w zaniku, z powodu powstania konkurencji dla niej, w postaci nowej technologii elektronicznego zobrazowania treści. W okresie w którym dominowała na rynku, charakteryzowało ją nie tylko głoszenie informacji o produkcjach filmowych, autorach, autorkach tworzących je, w dużej mierze zapewniała rozrywkę heteroseksualnym mężczyznom, poprzez prezentowanie treści w której podstawowym walorem stawała się fotografia kobiety. Przy czym oczywiście, aby wzbudzała ona zainteresowanie, musiała mieścić się w normach oczekiwań, które wytyczała męska wyobraźnia.