W dolinach cienia

 

Głupią być. Jakże wtedy łatwo żyć. Czuję – minął już czas, gdzie wynajęłam go dla przekonania mnie o tym. Pohamuj się z określonym odbieraniem rzeczywistości, bo zwariujesz. Czekać? Wieczorem, rano, w południe, próbując nakarmić niepokój. I wchodzę w podziemie, tkwię w nim, tam odrzucone, czy te, co same odsunęły się w cień. Czuję, że coś nas łączy. Czują to również one. Uwalniam tych z góry od siebie, widzę ich żal, za moim ciałem. Reszta mnie, dla nich nieistotna. Zanim wrzuciłam rzeczy w plecak tego dnia, drążyły głowę myśli dni minionych. Który to już raz?

 

 

 

 

Movies: Lesbian and bisexual women: Clara Stern - Wenn wir die Regeln brechen 2022

Female film directors. Movies: Lesbian and bisexual women.    

Clara Stern Wenn wir die Regeln brechen Austria 2022

Reżyserki i ich filmy z motywem homoseksualnej relacji kobiet.

 

 

 

 

 

Motyw homoseksualnej relacji kobiet w filmach reżyserek

Popularyzatorskie opracowanie, w którym autorka przybliżyła, poddając analizie (krótko je opisując), ponad 250 filmów wyreżyserowanych przez kobiety, z wyraźnie nakreślonym motywem homoseksualnych relacji kobiecych. Pod pojęciem „homoseksualna relacja” kryje się najczęściej romantyczne, czy też seksualne powiązanie kobiety z kobietą, niezależnie od tego jakiej były orientacji psychoseksualnej. Relacja lesbijska to tylko pewien procent pośród prezentowanych kontaktów, w których dochodzi do powiązania ze sobą bohaterek płci żeńskiej. Rozpowszechniany bezmyślnie termin „filmy lesbijskie” przy opisywaniu produkcji w których kobiety łączą się ze sobą romantycznie, czy też także seksualnie, to heteronormatywne uproszczenie które zakłamuje obraz owych kobiecych relacji, jakie same w sobie są homoseksualne, gdyż w relacji tej odnajdujemy osoby tej samej płci, ale jednocześnie tylko w części lesbijskie, czyli takie, w której bohaterkami uczyniono kobiety homoseksualne. Za próbą analizy dorobku kobiet reżyserek, stała potrzeba ustalenia jak bardzo ich pogląd (uwzględniając ich współpracę z innymi osobami, najczęściej ze scenarzystkami) na relacje kobiece różni się od poglądu na ten temat mężczyzn. Autorka przede wszystkim próbowała ustalić status psychoseksualny reżyserek, aktorek, i bohaterek filmowych, odnosząc się do pewnych cech tych ostatnich, a także sposobu w jaki prezentowano je w filmach. 

 

 

Pola Raksa (Apolonia Raksa) Adaptacja i normy

Symptomatyczne, że krótkie liczne wspominki o Poli Raksie w polskiej prasie, czy też w internecie, bazować muszą na tym co przeszłe, zaistniałe głównie w prasie filmowej i regionalnej lat 60/70 XX wieku, gdyż bohaterka w przeciwieństwie do innych aktorek w jej wieku, lub zbliżonym, z jakiegoś powodu postanowiła odciąć się od świata, uniemożliwiając tym sposobem dotarcie do niej w celu pozyskania informacji o sobie. Czy pisząc o Poli Raksie namierzać w takim razie na kompleks przemijania? Może na niechęć do publicznego konfrontowania się z pytaniami o sprawy uchodzące za prywatne, przykładowo nieudane małżeństwo, relacje z innymi mężczyznami, czy też przykładowo o stosunek do totalitarnego systemu (czyli PRL-u), z którym ułożyła sobie całkiem poprawne stosunki? A gdyby jeszcze ktoś zaczął wyjaśniać w rozmowie z nią jak bardzo okazuje się być normatywna, odnośnie relacji płciowych, stosunku do wierzeń, gdzie okazuje się być typowo polska, odnośnie tzw. wartości chrześcijańskich (religijne dogmaty), a „nowe”, po wyrwaniu się z „rzeczywistości” którą współtworzyła, nie zaprzątając sobie głowy „innością”, przedstawi, w ramach odpowiedzi na pytania „niestandardowe”, jako nienormalność – nienormatywność płciowa, w tym kulturowa, relacje płciowe, nieheteroseksualne orientacje seksualne, należałyby przykładowo do czołówki tematów, przy których by poległa… Potraktować „wątpliwości” przy charakteryzowaniu człowieka, czyli Raksy, w formie naturalnej przymiarki do krytycznego spojrzenia na jej żywot, stawiając zarzuty? Czy uwzględnić zaledwie prawo do dyskusji o niej – tworząc kolejne bezbarwne podsumowanie? Tak, to wszystko na co namierzam powyżej, można przypiąć do praktycznie każdej aktorki, czy każdego aktora z Polski, szczególnie z czasów gdy Raksa funkcjonowała zawodowo i udzielała się na różny sposób społecznie – taki „urok” konwencjonalnych świadomości budujących cywilizację w której wyłącznie je i ich się uwzględnia. 

 

 

 

Motyw kobiety transseksualnej w filmie

W opracowaniu autorka koncentruje się na zagadnieniu widoczności kobiet transseksualnych w filmach fabularnych. Zawarto w nim informacje o produkcjach, których liczba przekracza 1000, prezentując pośród nich w większości takie, które nie są szerzej znane, na rynku polskim, właściwie wcale. Autorka przesiała przez gęste sito powszechny pogląd na temat „zmiany płci”, przede wszystkim w kontekście transseksualizmu. Analiza pozyskanego materiału przyniosła wyniki, dzięki którym możemy dowiedzieć się w jaki sposób zapatrywano się na transseksualizm w filmach fabularnych, pełnometrażowych, serialach, w kilku przypadkach zbiorach krótkometrażowych produkcji, zetkniemy się z odwołaniem do twórczyń i twórców dzieł filmowych, aktorek i aktorów które i którzy odgrywały, odgrywali, kobiety transseksualne. Formułowane krytyczne opinie, mają na celu uwidocznić poziom patologicznego podejścia do postrzegania zagadnienia, do którego autorka odwołuje się w swojej pracy. Emisja przywołanych w książce produkcji filmowych, zamyka się w latach 1954 – 2020. Pokrótce zapoznamy się z historią zjawiska transseksualizmu, z odwołaniem przede wszystkim do rynku krajowego, w tym przypadku autorka postawiła na zaprezentowanie nieznanych szerzej faktów.

                          

Spis treści:

Wprowadzenie

Transseksualizm

Transseksualizm w Polsce

Przemysł filmowy wobec transseksualizmu

Ciekawostki filmowe w kontekście transseksualizmu

Bzdury polskich recenzentów i recenzentek

Paradoks wizerunku

– Fałszerstwa podszywających się

– Wykorzystywanie zliberalizowanych przepisów prawnych

Pogląd na kobiety transseksualne w filmach

Homoseksualni mężczyźni, homoseksualne kobiety, transwestyci, o kobietach transseksualnych

Realizm w przedstawianiu postaci kobiet transseksualnych

„Kobieta transseksualna” – obelgą

– Obrażone kobiety cisseksualne

Mężczyźni udają kobiety

Filmy fabularne i seriale

Nie wszystko poddać można ocenie…

Erotyka i pornografia – a transseksualizm

Lista aktorek i aktorów odtwarzających kobiety transseksualne w produkcjach filmowych

Tabele

Lista produkcji filmowych w trakcie realizacji

 

 

 

Za daleko za blisko

 

Zepchnięta na margines, młoda kobieta konfrontuje się z poglądami ludzi na jej temat. Pozorne tolerancję i przychylność, odczytywane przez nią, przymierza do potencjału własnego życia, zmuszając się do ugodowości lub twardo oponując w imię walki o swoją godność.

 

 

 

 

 

 

 

 

Niemożliwe

Przyjmuje ich uwagę, zmuszona, występując w roli ocenianej, wobec której inne czynią starania popychane ciekawością, uznając że być może dobre wychowanie winno je legitymować, stąd czasem nie od razu okazują niechęć, czy wręcz wstręt. Co z tego nastawienia wynika dla niej, a co dla nich? I jakież konsekwencje nastawienia, w momencie zbliżenia się do siebie…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Klaudia Ewelkana - książki

 

Nielegalna

 

Podążamy za bohaterką próbującą wyrwać się ze środowiska ograniczającego ją, trwale przykutą do wyznawanych poglądów, jakich to z siebie nie zrzuci w imię podratowania stanu posiadania, który to ledwie unosi ją nad powierzchnią skromnego żywota. W innych okolicznościach okazałaby się jedną z wielu, wykorzystując potencjał natury – która obdarzyła określoną płcią, wiekiem i urodą, ale jednocześnie niechęcią dla ulegania schematom postępowań, jakie to spłycą sens istnienia do poziomu przy jakim poczuje się jak stłamszona, tłamsząc własne „ja”. W pogoni za kolejnym dniem, przywiązana uczuciem do znanej od najmłodszych lat, uzna za stosowne że warto poniewierać się pośród towarzystwa różnych, aby zyskać przekonanie że kolejnym etapem będzie stanowcze „nie” dla społecznej kreacji kultury, od jakiej odcinała się, uznając ją za nieuczciwą.

 

 

Moje księstwo

 

Nadmiar wolnego czasu, pieniędzy oferowanych przez rodziców, nieprzeciętna wyobraźnia, w oczach innych stawiają bohaterkę w roli konsumentki ludzi i przedmiotów. Tymi drugimi nie zdolna zaspokoić potrzeb, do nierozumiejących jej kobiet próbując się zbliżyć stosując niekonwencjonalne metody. Wydaje się być rozkapryszoną i nieczułą, traktując inne kobiety przedmiotowo. Kompromisy w żaden sposób do niej nie przemawiają, do czegoś mocno dąży, ale chyba nie do końca jeszcze sama wie, co lub raczej która zdolna byłaby ją zadowolić, aby się wyciszyć i nie gonić za umykającym jej cieniem, robiąc wrażenie niebezpiecznej dziewczyny, do której nie warto się zbliżać.

 

 

 

 

 

Letnie nadzieje

 

Charakter definiuje otwartość, istotne znaczenie będzie miał wiek, jako że młoda dziewczyna kreśląc plany na życie, postawi na nią, nie obawiając się eksperymentować. Wyobcowana za przyczyną statusu „innej”, mierzy daleko w rejony, gdzie myśli zetknąć się z podobnymi do niej. Skonfrontować przyjdzie się jej z rzeczywistością, jaka mniej barwną jak światy wykreowane przez głowę, w których nie musi stale przebijać nią murów, rozczarowując się postawami innych względem jej osoby. 

 

 

 

 

 

Po drugiej stronie

 

Młode kobiety u progu dorosłego życia obserwują otaczający je świat z bezpiecznej odległości, nie widząc w nim miejsca dla siebie. Wynika to ze świadomości bytowania w warunkach polskiej rzeczywistości, gdzie za nadrzędne uznaje się dążenie do tłamszenia inność. Podejmują wyzwanie, aby czegoś jednak doświadczyć, jako że tylko do pewnego momentu znieść mogą samounicestwianie się w imię dbania o własne bezpieczeństwo. Los zdaje się im sprzyjać, zaplecze w postaci dużych miejskich aglomeracji, w końcu tajemniczy czarny kociak…